آرتوروز چیست؟ تشخیص آرتوروز به چه صورت است ؟ علائم آرتوروز در کودکان چیست ؟ راه های درمان آرتوروز چیست؟ آیا آرتوروز کشنده است ؟ علت مبتلا شدن به آرتوروز چیست ؟ درد مفصل در کودکان نشانه چیست ؟ برای پاسخ به این سوالات همراه سایت AMPK Toys باشید ؛
آرتروز چیست؟
آرتروز یا آرتریت در واقع به التهاب مفصل گفته می شود . کلمه ی آرتروز برای تعریف حداقل ۲۰۰ بیماری گوناگون که مفصل، بافت‌های اطراف مفصل و دیگر بافت‌های همبندی و اسکلتی عضلانی را درگیر می‌کند مورد استفاده قرار می گیرد. مفصل به ناحیه ای گفته می‌شود که دو استخوان به یکدیگر می رسند. مفاصل بدن انسان را توانمند به حرکت می‌کنند. مفصل های ران، زانوها، مچ پا، آرنج، شانه، مفاصل انگشتان و غیره. مفاصل دارای مایع ای به نام سینوویال هستند که نقش روان کننده داشته و حرکت آن‌ها را راحت تر می‌کند.
تفاوت آرتروز و آرتریت در چیست؟
آرتریت به معنی التهاب مفاصل می باشد. آرتروز در عملکرد طبیعی مفصل ها اختلال ایجاد می‌کند. البته آرتروز بیماری ای نیست که فقط افراد مسن به آن مبتلا شوند. در حقیقت ، کودکان ممکن است به نوع خاصی از آرتروز به نام آرتروز مفصلی کودکان دچار شوند. این عارضه با آرتروز بزرگسالان تفاوت دارد. کودکان ممکن است به انواع گوناگونی از آرتروز مبتلا شوند اما آرتروز مفصلی کودکان (JIA) شایع‌ترین نوع آن ها می باشد.
علت به وجود آمدن آرتروز
هیچ‌کس به طور دقیق اطلاع ندارد که چه عاملی موجب بروز آرتروز مفصلی در کودکان می‌شود. یک عامل محیطی مانند یک ویروس امکان دارد موجب فعال شدن بیماری در کودکانی شود که در حال حاضر ژن‌های مربوط به این بیماری را داشته و خطر ابتلای آن‌ها به این بیماری بالاتر از بقیه می باشد. آرتروز مفصلی کودکان واگیردار نبوده و در نتیجه کودک شما آن را از فرد دیگری نخواهد گرفت.
علت بروز آرتروز کودکان و نوجوانان (JIA)
( juvenile idiopathic arthritis) JIA
آرتروز یک بیماری خود ایمنی نیز می تواند باشد. بیماری خود ایمنی بدین معنا می باشد که سیستم ایمنی بدن دچار اشتباه شده و به بافت‌های خود بدن حمله می‌کند. معمولاً، سیستم ایمنی بدن یک کودک گلبول‌های سفیدی را تولید می‌کند که با باکتری‌ها، ویروس‌ها و دیگر عوامل بیگانه که می‌توانند موجب بیماری شوند مقابله کرده و بدن را در مقابل آن‌ها محافظت می‌کنند.
اما در موارد بیماری‌های خود ایمنی مانند آرتروز مفصلی کودکان، سیستم ایمنی به اشتباه، سلول‌های سالم بدن را مورد حمله قرار می‌دهد و به‌جای شناسایی سلول‌های خودی و مراقبت از آن‌ها، سیستم ایمنی خیال می‌کند که این سلول‌ها باید نابود شوند بنابراین مواد شیمیایی خاصی را برای مبارزه با این سلول‌ها تولید می‌کند. مواد شیمیایی آزاد شده توسط سیستم ایمنی، درد و تورم ناشی از آرتروز را به وجود می آورند.
واژه ” ایدیوپاتیک ” به معنی ناشناخته می باشد و محققان مطمئن نیستند که چرا کودکان به JIA مبتلا می شوند. آن ها معتقدند کودکان مبتلا به JIA ژن های خاصی دارند که توسط یک ویروس ، باکتری یا سایر عوامل خارجی فعال می شوند. ولی هیچ مدرکی مبنی بر اینکه غذاها ، سموم ، آلرژی ها یا کمبود ویتامین ها باعث بیماری می شوند ، وجود ندارد.
علائم
. مفصل های متورم، قرمز و گرم
. لنگ زدن و یا مشکلات مربوط به حرکت دادن دست و پاها
. تب ناگهانی و شدید
.(راش پوستی (بر روی بدن یا دست و پاها که با تب ظاهر شده و از بین می‌رود.
. گرفتگی، درد و حرکت محدود مفصل ها
. بروز علائمی در همه نقاط بدن مثل رنگ پریدگی، متورم شدن گره‌های لنفاوی و احساس ناخوشی حال عمومی
آرتریت روماتوئید کودکان می‌تواند موجب مشکلات بینایی نیز بشود مانند یووئیت، ایریدوسیکلیت و التهاب عنبیه. ممکن است در نخست علائم بیماری نامحسوس باشند اما زمانی که علائم چشم ظاهر می‌شوند ممکن است شامل موارد زیر باشند:
. قرمز شدن
. درد چشم که موقع نگاه کردن به نور تشدید می‌شود (فوتوفوبیا)
. تغییرات دیداری
علائم خاصی برای آرتروز کودکان وجود دارد . شش نوع JIA وجود دارد:
الیگوآرتریت : چهار مفصل یا کمتر را تحت تأثیر قرار می دهد و به طور معمول مفاصل بزرگ (زانو ، مچ پا ، آرنج). شایع ترین زیرگروه JIA
پلی آرتریت : پنج یا چند مفصل را دچار مشکل می کند معمولا در دو طرف بدن (هر دو زانو ، هر دو مچ و غیره)اتفاق می افتد . امکان دارد مفصل های کوچک و بزرگ را تحت تأثیر قرار دهد. حدود ۲۵٪ کودکان مبتلا به JIA را درگیر می کند.
سیستمیک: روی همه بدن (مفاصل ، پوست و اندام های داخلی) تأثیر می گذارد. علائم امکان دارد شامل تب شدید (۴۰ درجه یا بالاتر) باشد که حداقل دو هفته طول بکشد و راش نیز به همراه داشته باشد. حداقل ۱۰٪ کودکان مبتلا به JIA را درگیر می کند.
آرتریت پسوریازیس (PsA) : علائم مفصل و بثورات پوستی پشت گوش و یا روی پلک ها ، آرنج ها ، زانوها ، شکم و پوست سر. علائم پوستی امکان دارد قبل یا بعد از بروز علائم مفصلی بروز کند. ممکن است یک یا چند مفصل ، معمولا مچ دست ، زانو ، مچ پا ، انگشتان یا انگشتان پا را تحت تأثیر قرار دهد.
مرتبط به آنتزیت : به عنوان اسپوندیلوآرتریت نیز شناخته می شود. روی محل اتصال عضلات ، رباط ها یا تاندون ها به استخوان تأثیر می گذارد (موجب ورم می شود). به طور معمول بر روی باسن ، زانو و پا تأثیر می گذارد ، ولی ممکن است انگشتان ، آرنج ، لگن ، قفسه سینه ، دستگاه گوارش (بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو) و کمر (اسپوندیلیت آنکیلوزان) را نیز درگیر کند. بیشتر در پسربچه ها دیده می شود. به طور معمول در کودکان بین هشت تا ۱۵ سال دیده می شود.
تمایز نیافته : علائم کاملاً با هیچ یک از زیرگروه ها مطابقت ندارند ، ولی التهاب در یک یا چند مفصل وجود دارد.
علائم JIA نیز امکان دارد بیایند و بروند. به دوره های زیاد از التهاب و بدتر شدن علائم ، شراره می گویند. شعله ور شدن می تواند روزها یا ماه ها ادامه دار باشد.
تشخیص آرتروز
پرسیدن تعدادی سؤال و انجام یک معاینه‌ی فیزیکی، آزمایشات خون و تصویربرداری با اشعه‌ی ایکس در تشخیص آرتروز مفصلی کودک شما می تواند به پزشک کمک کند.
درمان و کاهش درد آرتروز
اگر کودک شما بیشتر از یک هفته از درد مفاصل، تورم و گرفتگی رنج می‌برد او را پیش پزشک ببرید. به خصوص اگر او تب دارد. داروها نمی‌توانند آرتروز را درمان کنند اما می‌توانند آن را کنترل کنند و احتمال آسیب به مفاصل را کاهش دهند. بعضی از کودکان مبتلا به آرتروز مفصلی امکان دارد برای کنترل درد و التهاب نیاز به استفاده از داروهایی مانند ایبوپروفن داشته باشند.
اگر آرتروز شدیدتر باشد، امکان دارد لازم باشد تا از داروهای دیگری برای کنترل درد و التهاب استفاده شود. بعضی از این داروها به شکل قرص بوده و بعضی دیگر به صورت تزریقی استفاده می‌شوند. برای ایجاد تاثیر بهتر، باید این داروها را به صورت منظم و در دوره‌های چند ساعته استفاده کرد. ازجمله عوارض جانبی آن‌ها می‌توان به یبوست، خواب‌آلودگی و احساس گیجی اشاره کرد.
روش‌های درمانی بیولوژیک اسمی است که به بعضی از داروهای جدید داده شده است. طرز تأثیر این داروها با سرکوب سیستم ایمنی بوده و دلیل نام‌گذاری بیولوژیک بر روی آن‌ها، به دست آمدن این داروها درنتیجه‌ی تحقیقات بر روی بیولوژی آرتروز می‌باشد. این داروها روند آرتروز را کند می کنند و درد، تورم و گرفتگی را کاهش می‌دهند. رایج ترین این داروها که برای آرتروز مفصلی کودکان مورد استفاده قرار می‌گیرد، اتانرسپت نام دارد. انواع دیگر این داروها مثل اینفلیکسیماب و آدالیموماب نیز امروزه برای کودکان و افراد کم و سن و سال مبتلا به این بیماری، در دسترس قرار گرفته‌اند.
تزریق آستروئید برای درمان آرتروز در کودکان
تزریق آستروئید گزینه‌ی دیگری برای کنترل التهاب، درد و گرفتگی می باشد. این دارو را می‌توان به صورت قرص خوراکی، تزریق به درون مفصل و یا وارد کردن آن به یک سیاهرگ استفاده کرد. از روش‌های درمانی رواج پیدا کرده برای افراد کم سن و سال، تزریق آستروئید به صورت مستقیم به درون مفصل آسیب دیده می‌باشد.
درمان‌های دیگر آرتوروز در کودکان
اگر درمان آرتروز مفصلی کودک با استفاده از دارو با شکست مواجه شود، پزشک کودک را برای فیزیوتراپی معرفی می‌کند. حفظ حرکت مفاصل در کودکان مبتلا به آرتروز مفصلی اهمیت بسزایی دارد. علاوه بر کمک به کودکان برای حفظ حرکت مفاصل و تقویت عضلات، پزشک می‌تواند برنامه‌ی ورزشی به خصوصی را برای او طراحی کند تا در خانه و مدرسه به فعال نگه داشتن کودک کمک کند.
اقدامات حمایتی درمان آرتروز مفصل
علاوه بر استفاده از داروها، کودک می‌تواند کارهای دیگری را برای تسکین علائم آرتروز مفصلی انجام دهد :
. گرم نگه داشتن مفصل و حرکت زیاد
. حمام آب گرم که می‌تواند درد مفصل کودک را کم کند.
. استفاده از یک پتوی الکتریکی تایمردار که یک ساعت پیش از بیدار شدن کودک روشن شده و مفاصل او را برای شروع حرکت آماده و گرم می‌کند.
بعضی از کودکان، دست خود را وارد موم گرم به نام پارافین می‌کنند که به تسکین درد مفاصل کمک می‌کند.
غذاهایی که در زیر نام برد شده، مواد مغذی زیادی دارند که می‌توانند برای سلامتی مفاصل مفید باشند:
. میوه و سبزیجات
. غلات کامل
. ماهی
. روغن زیتون
. مغزیجات
. انواع نخود